‘We hebben een fijn, warm contact’

Mentor Kristan op het Roodt

‘We hebben een fijn, warm contact’

Zij leidde tot haar 49^ste een leven dat weinig tot niks te maken had met zorg, maar alles met kleding en de verkoop daarvan. Toen ging het roer om. Kristan op het Roodt werd zij-instromer in de gehandicaptenzorg. Sinds een jaar is de Haarlemse ook wettelijk mentor van een twintiger.

‘Ik was op een gegeven moment klaar met het werk in de kledingbranche. Het gaf te weinig voldoening. Ik wilde persoonlijk begeleider (PB’er) in de gehandicaptenzorg worden en volgde daarvoor de driejarige opleiding, wat neerkwam op meteen drie dagen werken bij de Hartkamp Groep en een dag naar school.’

In haar werk werd Kristan (56) persoonlijk begeleider van Stan*, een jongen met een licht verstandelijke beperking. Hij had al verschillende mentoren gehad, zonder dat er een klik was. Stan vond zijn mentoren steevast te oud. Dus vroeg hij aan Kristan of zij geen belangstelling had om zijn mentor te worden? Zij hadden inmiddels zo’n goede band samen opgebouwd? Kristan kon makkelijk ja zeggen, omdat zij toen al een tijd elders actief was als persoonlijk begeleider. Zij meldde zich vervolgens aan bij Stichting Mentorschap om dit vrijwilligerswerk officieel te beklinken. Kristan behartigt nu ruim een jaar de (zorg)belangen van Stan, die daarnaast nog een bewindvoerder heeft. ‘Het verschil met het werk als PB’er is, dat een mentor de cliënt vooral wettelijk vertegenwoordigt in diens zorgbelangen. Als mentor kijk ik nu over de schouder van de PB’er mee.’

Verkering
Kristan en Stan hebben een fijn, warm contact. ‘Hij is van een wat onzekere jongen uitgegroeid tot een jongeman die nu verkering heeft en binnenkort zijn autorijbewijs gaat halen’, zegt Kristan. ‘Hij deelt met iemand anders een appartement, in een complex waar 24-uurs begeleiding is. Stan is inmiddels gestart met een dag in de week dagbesteding bij een lunchroom. Als mentor zoek ik hem een of twee keer per maand op. Dan ga ik er op mijn motor naar toe om koffie te drinken en te praten. Af en toe komt hij bij mij thuis in Haarlem – dan wil Stan het liefst kaasfonduen!’

Voldoening
Het fijne van het mentorschap vindt Kristan de zingeving en de voldoening die ze ervan krijgt. Zij is er voor iemand die daaraan behoefte heeft. ‘Dat ik meteen een buddy voor Stan ben, vind ik fijn en belangrijk.’ Dat Kristans cliënt steeds meer in zijn kracht komt, doet haar goed. Bijkomstigheid is dat Kristan, die ook als energetisch coach werkt, tegelijk beseft blij te zijn met wat zij nu heeft. De carrièreswitch van destijds is niet voor niks geweest.

*de naam Stan is gefingeerd en is niet de persoon op de foto