Margreet is 10 jaar mentor!

Vandaag was Mariska op de koffie bij Margreet de Groot. In augustus was Margreet namelijk voor het 10^e jaar mentor! Daar zijn wij trots op en blij mee. Margreet vertelt over haar ervaringen als mentor.

Van commerciële sector naar de zorg
Margreet heeft altijd in de commerciële sector gewerkt. Daar merkte ze dat ze steeds meer moeite kreeg met de harde kant van het werk. Toen zich een kans voordeed om te stoppen, heeft zij deze dan ook aangegrepen. Rond diezelfde tijd zag Margreet in een regionale krant de advertentie van Stichting Mentorschap, waar gevraagd werd om vrijwillige mentoren.
Dat triggerde haar. Ze kon hiermee een voor haar onbekende wereld betreden en iets voor een ander betekenen. Margreet heeft contact opgenomen en met de toenmalige directeur een kennismakingsgesprek gehad. Daarop volgde de opleidingsdag en al vrij snel de kennismakingsperiode met een eerste client. Dat was een dame met zowel een verstandelijke als een lichamelijke beperking. Deze dame woonde bij de Prinsenstichting. De hele zorgwereld was nieuw voor Margreet, dat was in het begin wel even wennen. Zeker als je op de woning kwam. Als je niemand in je omgeving hebt of kent met een beperking is dat wel even wennen. Margreet heeft voor deze dame 3 jaar het mentorschap uitgevoerd toen mevrouw overleed. Het was een bijzonder afscheid, volledig in lijn met de wensen van mevrouw. Alles was in het roze, van de begrafenisauto tot de bloemen. Heel mooi dat het afscheid op deze manier geregeld kon worden.

Angsten en een kopje koffie
Margreet werd gevraagd om mentor te worden voor een andere client van dezelfde organisatie. Dat is de client waar Margreet nu nog steeds, al 7 jaar, mentor van is.
“Deze client heeft een verstandelijke beperking en heel veel angsten. De contactmomenten doe ik heel rustig aan, het is steeds aftasten wat zij aankan. Zo zit ik als ik op de koffie kom aan de ene tafel. De client blijft op afstand. Soms komt ze even bij me zitten. Ze herkent me zeker wel en weet ook heel goed wat ze wil. Maar mijn bezoek is voor haar functioneel. Ik kom koffie drinken dus als de koffie op is, moet ik ook weer weg. Het aftasten en inschatten wat zij aankan maakt het ook interessant, een echte uitdaging. Je bouwt ook een band op met de andere cliënten op de woning en met de begeleiders. “

Van rustige periodes naar de hectiek
“Soms heb ik het rustig als mentor, dan is er niet veel te doen en gaat alles gewoon zijn gangetje. Maar het kan ook ineens een periode hectisch zijn. Bijvoorbeeld rondom de verhuizing die nu speelt. Dan moeten er beslissingen genomen worden. Of toen ze moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Ze begrijpt dat niet en ze werd heel angstig. Daarna hebben we met het team en de AVG arts ook gesprekken gevoerd over de toekomst. Wanneer grijpen we in en wanneer niet. Dat zijn pittige gesprekken en raken je ook als mens. Je neemt dan wel de beslissing voor iemand die dat zelf niet kan overzien. Tegelijkertijd maakt dat mijn rol als mentor ook waardevol, zodat er iemand opkomt voor de belangen van de client. Naast dit vrijwilligerswerk, doe ik namelijk ook nog vrijwilligerswerk op andere plekken. Ik ben wandelcoach en vrijwilliger in een inloophuis voor patiënten en/of hun naasten die kanker hebben of kanker hebben gehad.”

Bij de uitvoering van het mentorschap kan ik mijn eigen agenda indelen. Je bent eigen baas. Dat is heel prettig.