Kees Osseweijer: Vertrouwen hangt niet aan de functie, maar moet je verdienen!

'Mijn eerste schreden op het mentor-pad zou je best als ‘voorzichtig’ kunnen omschrijven en misschien wel als enigszins onzeker. Als gepensioneerde met aardig wat levenservaring denk je al veel meegemaakt te hebben, maar het omgaan met mensen die niet (helemaal) voor zichzelf kunnen zorgen, hoorde daar niet bij.

Klaas was mijn eerste cliënt en ik had met hem afgesproken in zijn kamer op de afdeling. Hij was (en is nog steeds) niet erg spraakzaam en bovendien slecht te verstaan. Logisch dat de conversatie moeizaam verliep en ik leerde direct mijn eerste les: zorg dat je verwachtingen niet te hoog gespannen zijn, zorg eerst voor de juiste sfeer en bouw een vertrouwensrelatie op. Dat laatste ging trouwens best wel even duren, want ik was voor Klaas niet zijn eerste mentor en er was al van alles gebeurd. Vertrouwen hangt niet aan de functie, maar moet je verdienen!

Die dag zijn we eerst maar eens koffie gaan drinken in de huiskamer en kon ik ook kennis maken met enkele van zijn medebewoners. Hierbij werd ik indringend bevraagd en werden enkele eisen op tafel gelegd, waar ik helaas geen oplossingen voor aan kon dragen. ‘Ik ga het navragen’ was mijn reactie en dat was gelijk les twee: als je iets belooft moet je het ook doen. Dat klinkt natuurlijk logisch, maar Klaas en consorten hadden de volgende keer geen enkel begrip voor mijn omstandige uitleg waarom het niet gelukt was.

Na enkele maanden mentorschap kon ik voorzichtig concluderen dat ik het toch wel wat onderschat had, qua kennis en vaardigheden mijnerzijds en dat ik nog flink wat te leren had. Maar ik kon ook concluderen dat het prachtig is om te merken hoe je een vertrouwensrelatie kunt opbouwen met mensen voor wie dat zeker niet vanzelfsprekend is!'

Kees Osseweijer