Gree Oudshoorn: Twee gelukkige mannen in het leven, wat wil je nog meer

Gree Oudshoorn is al heel wat jaren mentor van haar zoon Patrick. Patrick werd geboren met meervoudige beperkingen. Tussen zijn zevende en zijn dertiende jaar ging hij naar speciaal onderwijs met internaat en was alleen in de weekenden thuis. Toen hij dertien was kwam hij weer thuis wonen. Maar zo rond zijn negentiende bleek dat hij thuis toch wel een beetje eenzaam was. Patrick verhuisde toen naar een zorginstelling in de buurt. In deze zorginstelling moet iedere cliënt een wettelijk mentor hebben. Dat werd Gree.

Gree: ‘Ik zorg al vanaf zijn geboorte voor het welbevinden en de kwaliteit van leven van mijn zoon. Daardoor heb ik wel voor mezelf leren opkomen. Ik merk echter dat de officiële benoeming tot mentor door de rechtbank toch net wat meer gewicht in de schaal legt bij de zorginstelling. Mijn zoon zei wel eens tegen mij dat hij mij zo’n goede mentor vindt. Dus toen ik een oproep in de krant zag voor mentoren, van Mentorschap Noordwest en Midden, dacht ik dat is misschien wel wat voor mij. Ik ging naar een open dag hierover in Alkmaar en zo werd ik ook mentor van Hans.’

‘Hans woonde in dezelfde zorginstelling als mijn zoon en was ook meervoudig beperkt. Hij had nog wel familie, maar die was niet in staat om mentor voor hem te zijn. Hans was drieënzestig, maar van binnen was hij nog een lekker stout jongetje. Hij hield enorm van lawaai. Om zelf te maken, met zijn windgong of door hard op zijn rolstoel te stampen, en van omgevingslawaai, zoals de grasmaaier of de autosloperij op het terrein. Hans moest in maart 2020 verhuizen naar een nieuwbouwwoning binnen de instelling. Zijn oude woning werd gesloten. Dit betekende naast een nieuwe woonplek ook nieuwe begeleiders. Hij heeft toen een slechte tijd gehad. De overdracht werd niet altijd even goed gedaan en het is voor begeleiders moeilijk om iemand ‘te lezen’ die je nog niet goed kent. Ik heb er toen veel tijd en energie in gestoken om alles weer goed op de rit te krijgen. Daarna ging het gelukkig weer goed met Hans. Toen Hans klein was voorspelden de artsen dat hij waarschijnlijk niet ouder dan vijf zou worden. Toen hij vijftig werd vierde zijn familie dit met een groot feest! Helaas is Hans tijdens de afgelopen feestdagen overleden aan een longontsteking. Hij had slechte longen en kampte regelmatig met een longontsteking. Zijn familie regelde een mooie afscheidsdienst voor Hans op zijn woning, waar ik ook bij was en we hebben hem met veel lawaai uitgeleide gedaan.’

‘Door het mentorschap voor mijn zoon ontdekte ik de kwaliteit in mezelf dat ik voor andere mensen voor een goede kwaliteit van leven kan zorgen. Dat ik dit kan doen maakt me blij en dankbaar. Zo zijn er twee mannen die met mijn hulp gelukkiger in het leven staan en stonden.’