Cas Mak: Ik geniet van het vertrouwen dat ik van mijn cliënt krijg

‘Het contact met Kobus verrijkt mij. Ik geniet van het vertrouwen dat ik van hem krijg en vind het fijn om via hem onderdeel te zijn van een groter geheel, waar ik zelf ook weer van leer.’ Deze uitspraak komt van Cas Mak die sinds 2011 mentor is van Kobus. Cas, woonachtig in Utrecht, bijna 65 jaar en vader van drie kinderen, was geruime tijd werkzaam in het kerkelijk opbouwwerk. Toen hij arbeidsongeschikt raakte, ging hij op zoek naar een zinvolle invulling van zijn tijd. Via de Vrijwilligerscentrale kwam hij in aanraking met mentorschap. Dat bleek een schot in de roos.

Cas: ‘Kobus is een man van 60 jaar, met een licht verstandelijke beperking. Hij heeft tijdens zijn leven mentaal redelijk wat deuken opgelopen en is ook lichamelijk kwetsbaar door zwakke nieren. Kobus zit helemaal op zijn plek binnen zijn huidige zorginstelling en voelt zich veilig en vertrouwd. Hij heeft zich hier ontwikkeld tot een vriendelijke man, met veel humor. Kobus werkt bij een dagbestedingsatelier, doet klusjes bij het Leger des Heils en is af en toe koster tijdens kerkdiensten van de zorgorganisatie.

Ik bezoek Kobus één keer per twee weken en als het nodig is vaker. Ons contact is goed en ik word goed geïnformeerd door de medewerkers van de zorginstelling. Tijdens de bezoekbeperkingen door Corona maakte ik me zorgen over hem en belde hem regelmatig. Elke keer als ik hem sprak zei hij: ‘Het bevalt me uitstekend zo, ik hoef niets te doen, zit heerlijk voor de tv en mijn eten wordt voor de deur gezet! Hij stuurde me echter wel regelmatig een briefje, waarop stond: ‘Ik mis je’. In overleg met zijn begeleiders heb ik er trouwens wel op aangedrongen dat hij elke dag even een frisse neus haalde.

Ik vind het mentorschap heel mooi, maar het moet wel te behappen zijn. Er zitten grenzen aan wat je kunt verwachten van een vrijwillige mentor. Zo ben ik ook een jaar mentor geweest van een cliënt, wiens problematiek zo zwaar was, dat het mentorschap niet goed liep. Mijn coördinator en regio-ondersteuner erkenden dit en hebben geregeld dat ik hiermee kon stoppen. Dan is het heel fijn dat er een professionele organisatie achter je staat.

Ik ben van mening dat je niet alleen voor jezelf op de wereld bent, je moet je ook nuttig weten te maken. Je krijgt daar veel voor terug aan gezelligheid, contacten, vertrouwen, dus je doet het ook een beetje voor jezelf. Je komt in contact met een wereld waar je anders niet zo snel mee in aanraking komt. En dat is verrijkend.’