‘Als mentor kun je net iets meer betekenen’

‘Als mentor kun je net iets meer betekenen’

Het begon met een vraag tijdens een vakantie in Turkije. Of zij een oudere Turkse, eenzame vrouw wilde opzoeken in Nederland? Tien jaar later is Hamiyet Tanis nog steeds mentor van mevrouw Yilmaz in Soest. ‘Ik doe het met liefde.’

Het was de vriend van een vriend van haar man die Hamiyet op die bewuste vakantie vroeg of zij wilde omzien naar zijn tante, mevrouw Yilmaz, die toen in Amsterdam woonde. Zij kwam uit een slecht huwelijk met een man die losse handjes had, en verbleef in een soort opvanghuis. De vrouw had weinig tot geen contact met anderen, omdat zij haast geen Nederlands sprak. De familie die zij had - een zus, een broer en neven en nichten - woonde in Turkije.

‘In onze cultuur helpen we zonder probleem anderen. Dus ik ging mevrouw Yilmaz één keer per week bellen, en een maal per maand zocht ik haar op in Amsterdam. Het contact deed haar goed en ze kon Turks praten, wat zij heel fijn vond’, zegt Hamiyet, 52 jaar, moeder van twee kinderen en al vele jaren werkzaam bij de gemeente Soest, nu als ambtenaar op de afdeling Belastingen. Daarnaast vindt zij ook nog tijd om haar zoon in zijn bedrijf te ondersteunen. Hamiyet kwam in 1980 met haar ouders naar Nederland.

Overnemen
Destijds in Amsterdam werd mevrouw Yilmaz al bijgestaan door een mentor. Die vroeg aan Hamiyet of zij er niets voor voelde om het mentorschap over te nemen? Het klikte namelijk zo goed tussen haar en de cliënt. ‘Ik heb toen niet meteen ja gezegd. Was zo’n mentorschap echt wel nodig? Na enige bedenktijd en overleg maar haar familie in Turkije heb ik ermee ingestemd. Vanwege het goede contact met haar leek het mij beter dat ik de belangen van mevrouw Yilmaz ging behartigen’, roept Hamiyet in herinnering.

Verhuizing
Haar rol als mentor gaf Hamiyet ook de ruimte om haar bejaarde cliënt te laten verhuizen naar het verzorgingscentrum in Soest, waar zij nu nog steeds verblijft. ‘Voor mij werd daardoor de reisafstand veel kleiner.  Ik merkte meteen dat de verhuizing mevrouw Yilmaz goed deed, omdat we meer contact hadden. Nu ga ik al vele jaren elke zondagmorgen naar haar toe en drinken we koffie in het restaurant van haar verzorgingshuis. Inmiddels ziet zij mij bijna als haar dochter!

‘Mijn contacten met het zorgpersoneel zijn heel goed, iedereen weet ook dat ik 24/7 bereikbaar ben als er iets met mevrouw Yilmaz aan de hand is. Wat ik als wettelijke vertegenwoordiger nog wel eens moeilijk vind is om voor haar te beslissen, over nieuwe medicatie bijvoorbeeld. Ja, het mentorschap is en blijft een grote verantwoordelijkheid.’

Voor Hamiyet telt dit uiteindelijk: ‘Zorgen voor mensen die het echt nodig hebben, hoort er gewoon bij in het leven. Als officiële mentor kun je nog net iets meer betekenen. Bovendien doe je het ook een beetje voor jezelf. Het helpen van mevrouw Yilmaz doet mij namelijk innerlijk heel goed.’